کافه گردی بهرام رادان با بازیگر معروف در اروپا | آقا با این استوری همه رو سورپرایز کرد

در ادامه استوری جدیدی از بهرام رادان را مشاهده می کنید.

زندگی هنری بهرام رادان

او دورهٔ بازیگری را در سال ۱۳۷۸ و در آموزشگاه هیوا فیلم گذراند و در همان سال برای بازی در فیلم شور عشق ساخته نادر مقدس انتخاب شد.در اولین حضور سینمایی شورعشق شناخته شد: شور عشق اما فیلم به فیلم به دانش سینمایی خود افزود و توانست فوت و فن بازیگری را بیاموزد تا اینکه در چهارمین نقش آفرینی اش کاندید دریافت تندیس بهترین بازیگر نقش اول مرد در پنجمین جشن خانه سینما شد: آواز قو. رادان سپس موفق به کسب دو سیمرغ بلورین نقش اول مرد (شمعی در باد و سنتوری) نیز شد.

بهرام رادان رادان چند سال است در سینمای ایران حضور دارد. سبک بازی اش به جریان اصلی بازیگری در سینمای ایران مربوط نیست. سرد است و درونگرا. سردی و خونسردی چهره اش اما فرصتی است برای نوع دیگری از بازی. برای استفاده از فرصت هایی که آن گروه تماشاگرپسند بازیگران مرد از آن محروم هستند. برای نمایش ناگهانی طنز، کینه و یا خشمی ناگهانی.او در این دسته بندی همتایانی مثل محمدرضا فروتن و پیمان معادی دارد و البته علی مصفا. در این دوره طولانی حضور چند ساله، او به عنوان جوان اول سینمای ایران باقی مانده است. در اوج جوانی و در حالی که همه فکر می کردند او شکار تم و تمام سینمای تجاری است آگاهانه تغییر مسیر ظریفی داد و توانست تا امروز اعتبار دوگانه خود به عنوان بازیگر محبوب و بازیگر نخبه را حفظ کند.

بهرام راداناو در چندین فیلم پرفروش سینمای ایران ظاهر شده است. یکی از مشهورترین شمایل های تاریخ سینمای ایران چهره او را بر کالبد خود دارد (علی سنتوری). در چند سال گذشته در فیلم هایی مثل پل چوبی، آتش بس 2 و یا عصر یخبندان ظاهر شده و نشان داده که هنوز بازیگر معتبر این سینماست.در این سینما او از اوج جوانی تا سنین پختگی را طی کرده و با دقت و پشتکار از نزول جایگاه سینمایی اش جلوگیری کرده. تقریبا هرگز در جنجال های سینمایی وارد نشده است. بهرام رادان به شکل آگاهانه ای جایگاه خود به عنوان یک بازیگر محبوب سینما را می شناسد و با استفاده از تمهیدات رایج در فرهنگ غرب (که عموما در اینجا مورد توجه قرار نمی گیرند) در حفظ چهره و اعتبار خود تلاش کرده است…او می گوید که ستاره بودن یک حرفه تمام وقت است. دیدگاهی که در هالیوود یا دنیای موسیقی پاپ طرفداران بسیاری دارد و در اینجا در ایران ممکن است هضمش کمی سخت باشد.