گلایه رامبد جوان از تلوزیون
کارگردان و مجری «خندوانه» در گفتوگویی دلایل فاصله گرفتنش را از تلویزیون طی سالهای گذشته تشریح کرد. او میگوید حالم بد بود و عصبانی بودم و از اینکه در تلویزیــون کار کنم، دلخور بودم و همچنان هستم.
رامبد جوان در پاسخ به این سوال که فاصله گرفتنش از تلویزیون به دلیل فشار رسانههای اجتماعی بود یا خیر؟ میگوید: «بله، میتواند باشــد. ولی حتما همه ماجرا این نیســت و من هم مثل بخش بزرگی از جامعــه حالم بد بود و عصبانی بودم و از اینکه در تلویزیــون کار کنم، دلخور بودم و همچنان هستم.»
به گزارش شرق، جوان دلیل این دلخوری را نگاه یک سویه تلویزیون عنوان میکند: «این نگاه به قدری زیاد است که انگار همه باید شبیه هم باشیم. باید در همه برنامه ها، موضوعات انقلابی مطرح شود، آن هم از جنسی که آنها دوست دارند. درصورتی که من به عنوان برنامه ساز، به کل جامعه توجه و سعی میکنم نگاهی به همه جامعه داشــته باشم. در «خندوانه» شبهای مختلف سعی کردیم تمامی اقشــار را در برنامه داشته باشیم؛ به این دلیل که برنامه متعلق به تمام جامعه اســت، چرا که شادی برای همه اســت.
وظیفه «خندوانه» این بود که درباره امید و شادی حرف بزند. اصلا برنامه ریزی ما در «خنداونه» همین بود. البته نمیشود همواره درباره شــادی حــرف زد، باید از غم هم گفت. همان قدر که خنده ارزشــمند است، گریه هم ارزشــمند است. انسان ترکیب همه اینها ست. در «خندوانه» شبی که خانواده شــهدای ادیان را دعوت کردیم، شب جالب، عجیب، جذاب و مهمی برای ما بود. خانوادههایی که در جنگ عزیز از دست داده بودند، میهمان ما بودند. این اشتراکی از تمام مردم جامعه با هر مذهبی اســت. این موضوع دیگر متعلق به قشــر خاصی نیست. موضوع جنگ آن قدر گسترده است که حتی کسی که مستقیم در جنگ حضور نداشــته نیز حتما آثــارش در روح و روان و زندگی اش وجــود دارد؛ بنابراین نمیتوان همه چیز را به سمت یک تفکر خاص برد. مثل جملهای که «اگر کسی این وضعیت را دوســت ندارد، از مملکت برود!» یا جملهای که میگوید «تلویزیون باید انقلابی باشد حتی اگر یک میلیون بیننده داشته باشد». این نگاه دگماتیسم و بی ارزشی است و حتما بی نتیجه یا مخرب اســت. من نمیتوانم فقط خودم را دوست داشته باشم. حتما باید برای دیگران هم احترام قائل باشم و برای بقیه سهم قائل باشم، سهم از همه زندگی.»
دیدگاه خود را ارسال کنید